در یک نمایش حیرت‌انگیز، تام پيدکاک از بریتانیا موفق شد عنوان قهرمانی خود را در مسابقات دوچرخه‌سواری کوهستان المپیک پاریس با وجود پنچر شدن، حفظ کند. این قهرمان جهان که به زودی ۲۵ ساله می‌شود، با مهارتی چشمگیر و در حالی که از ویکتور کورتزکی عقب افتاده بود، موفق به پیروزی شد.
پيدکاک در دور چهارم، در حالی که پیشتاز بود، دچار پنچری شد. به نظر می‌رسید که این حادثه امیدهای او را برای قهرمانی از بین برده است، اما او بار دیگر مهارت بی‌نظیر خود را در دوچرخه‌سواری کوهستان به نمایش گذاشت و به رده‌های بالای جدول بازگشت. با آغاز دور نهایی، او کورتزکی را گرفت و در لحظات پایانی، وقتی که رقیب فرانسوی یک حمله غافلگیرانه انجام داد، پيدکاک با مهارت خود در کنترل دوچرخه، مسیر متفاوتی را از میان درختان انتخاب کرد و پس از برخورد کوتاهی با کورتزکی، توانست پیش بیفتد و در نهایت پیروز شود.
پيدکاک در مصاحبه با بی‌بی‌سی اسپورت گفت: “المپیک بسیار ویژه است. هرگز تسلیم نمی‌شوی، همه چیز را به کار می‌بری، و این همان کاری است که باید انجام می‌دادم. می‌دانستم که ویکتور در دور آخر سریع خواهد بود حتی اگر نتوانم او را از خود جدا کنم. می‌دانستم که مبارزه بزرگی خواهد بود و او فرصتی باقی گذاشت و من باید از آن استفاده می‌کردم. این است مسابقه. می‌دانم که مردم ممکن است به آن دیدگاه متفاوتی داشته باشند اما ورزش در مورد عدم تسلیم شدن است.”
چارلی آلدریج، هم‌تیمی بریتانیایی او و قهرمان جهان زیر ۲۳ سال، در اولین حضور المپیکی خود هشتم شد. اما این پایان کار پيدکاک در المپیک نیست – او قصد دارد در مسابقه جاده‌ای روز شنبه نیز شرکت کند.
سه سال پیش در توکیو، پيدکاک اولین بریتانیایی بود که مدال المپیک در دوچرخه‌سواری کوهستان را کسب کرد و از آن زمان تاکنون توانایی شگفت‌انگیز خود را برای کسب عناوین جهانی و اروپایی در این رشته نشان داده است. در رشته جاده‌ای نیز او موفق به پیروزی در مرحله‌ای از تور دو فرانس، استراده بیانکه و مسابقه آمستل گلد شده است. پيدکاک که همچنین قهرمان سابق جهان در رشته دوچرخه‌سواری کراس است، با وجود این که تنها ۱۶ روز پیش به دلیل کووید از تور دو فرانس خارج شده بود، روز دوشنبه به عنوان مدعی طلا به تپه الانکورت – بالاترین نقطه در منطقه پاریس با ارتفاع ۲۳۱ متر – آمد.
در روزهای گذشته او این مسیر را “کمی خسته‌کننده” توصیف کرده بود – اما اکنون این مسئله دیگر مهم نیست. پس از شروع کند، پيدکاک به سرعت خود را به جلوی میدان رساند اما پنچری در دور چهارم و تعویض چرخ نسبتاً کند باعث شد که به رده نهم سقوط کند.
او گفت: “شما به عادت به پیش رفتن هستید، حتی مکانیک من هم برای آن آماده نبود. او در نهایت یک تعویض فوق‌العاده سریع انجام داد، دوچرخه من عالی بود جز اشتباه من که پنچر کردم.”
او دوباره شروع به حرکت کرد و ۳۶ ثانیه از رهبر فرانسوی عقب بود که به خوشحالی طرفداران خانگی، در جلو ماند. اما به طرز شگفت‌آوری، پيدکاک شروع به بستن فاصله کرد و در پایان دور پنجم از هشت دور، گروه را دوباره به دست آورد – گروهی که شامل آلدریج نیز بود – و برای کسب مدال برنز با آلن هاثرلی از آفریقای جنوبی در موقعیت نقره مبارزه می‌کرد.
پيدکاک هرگز به پایین‌ترین پله سکو قناعت نمی‌کرد. در دور هفتم، او تنها پنج ثانیه از کورتزکی عقب بود و در نهایت به سرعت او را گرفت تا به صورت گردن‌به‌گردن به دور نهایی ۴.۴ کیلومتری وارد شود. اما سپس کورتزکی لحظه خود را انتخاب کرد و به پیش افتاد.
پيدکاک با کنترل دقیق دوچرخه از موانع عبور کرد، مسیری متفاوت را از کورتزکی انتخاب کرد و با وجود برخورد کوتاهی که داشتند، این تصمیمی بود که نتیجه داد و پیروزی عظیمی را برای پيدکاک به ارمغان آورد. او با دست‌های باز به خط پایان رسید، نه ثانیه جلوتر از کورتزکی.
هاثرلی برنز را به دست آورد، دو ثانیه عقب‌تر.
پيدکاک بعدها این پیروزی را “از لحاظ احساسی خسته‌کننده‌ترین” پیروزی خود نامید اما درباره بازگشت به دفاع از عنوان خود در المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ اظهار نظر نکرد.
