ورزش دو و میدانی از قدیمی‌ترین ورزش‌های جهان است که در اولین بازی‌های المپیک باستانی برگزار شد. نام قهرمانان این رشته از سال ۷۷۶ قبل از میلاد ثبت شده است. بازی‌های المپیک باستانی شامل رشته‌هایی مانند پنج‌گانه بود که شامل مسابقه دو، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتی می‌شد. اولین مسابقات مدرن دو و میدانی که به شکل امروزی شباهت دارند، در سال ۱۸۴۰ در شروپشایر انگلستان برگزار شد. در دهه ۱۸۸۰، مسابقات دیگری نیز در انگلستان، آمریکا و اروپا برگزار شد. در سال ۱۹۱۲، فدراسیون بین‌المللی دو و میدانی که اکنون به نام “World Athletics” شناخته می‌شود، تأسیس شد.
مروری بر قوانین
دو و میدانی مدرن شامل دسته‌های مختلفی از دویدن، پریدن، پرتاب کردن، راه رفتن و مسابقات ترکیبی است. به دلیل تنوع زیاد این رشته‌ها، دو و میدانی بیشترین تعداد شرکت‌کنندگان را در یک ورزش در بازی‌های المپیک به خود اختصاص داده است. برنامه مسابقات در مسیر شامل دوهای سرعت، دوهای میان‌مسافت و دوهای بلندمسافت، همچنین موانع، استیپل‌چیز و امدادی برای مردان و زنان است. این مسابقات در مسیر بیضی ۴۰۰ متری در استادیوم المپیک برگزار می‌شود که شامل دو خط مستقیم و دو پیچ منحنی است. دو نوع مسابقه در جاده‌های عمومی برگزار می‌شود—ماراتون و پیاده‌روی سرعتی—که هر دو بسیار سخت و تاکتیکی هستند و غالباً منجر به استراتژی‌های مختلفی می‌شوند که در آن ورزشکاران گاهی با همکاری هم به شکست یک حریف می‌پردازند. تماشاگران در مسیر مسابقات ایستاده و ورزشکاران را تشویق می‌کنند. برنامه المپیک همچنین شامل دو مسابقه ترکیبی است—هفت‌گانه زنان و ده‌گانه مردان—که هر دو در طول دو روز برگزار می‌شوند. هر دو مسابقه توانایی ورزشکاران را در مجموعه‌ای از رشته‌های دو و میدانی آزمایش می‌کنند و بهترین ورزشکار با کسب مدال طلا مورد تقدیر قرار می‌گیرد. این رشته‌ها در، داخل و اطراف مسیر در استادیوم المپیک، در منطقه پرش (پرش ارتفاع و پرش با نیزه)، گودال پرش (پرش طول و پرش سه‌گام)، دایره پرتاب (پرتاب وزنه، دیسک و چکش) و مسیر پرتاب نیزه برگزار می‌شود. ورزشکاران به ترتیب مسابقه می‌دهند و مسابقه شامل مرحله مقدماتی است که بهترین ورزشکاران جایگاه خود را در فینال تضمین می‌کنند.
تاریخچه المپیک
شامل کردن دو و میدانی در بازی‌های المپیک مدرن از ابتدا در بازی‌های ۱۸۹۶ در آتن، یونان، انتخاب منطقی بود. موقعیت دیرینه این رشته در برنامه المپیک، دو و میدانی را به جواهر تاج بازی‌های تابستانی تبدیل کرده است. مسابقات مردان از بازی‌های ۱۹۳۲ در لس‌آنجلس بدون تغییر باقی مانده‌اند، به جز اضافه شدن پیاده‌روی ۲۰ کیلومتر در بازی‌های ۱۹۵۶ در ملبورن. مسابقات زنان برای اولین بار در بازی‌های ۱۹۲۸ المپیک در آمستردام ظاهر شد. مسابقات زنان تا سال ۱۹۹۲ فقط ۱۷ رویداد داشت، اما با اضافه شدن استیپل‌چیز ۳۰۰۰ متری در سال ۲۰۰۸، ورزشکاران زن اکنون در همان تعداد رویدادهای مشابه با مردان شرکت می‌کنند. در دهه ۱۹۶۰، دو و میدانی در کشورهای در حال توسعه رونق گرفت و این ورزش به سرتاسر جهان گسترش یافت. در بازی‌های المپیک پکن ۲۰۰۸، ورزشکارانی از ۶۲ کشور در فینال‌ها شرکت کردند.
نتیجه‌گیری
ورزش دو و میدانی با تاریخچه‌ای طولانی و غنی، همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین و پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی در جهان شناخته می‌شود. این ورزش نه تنها مهارت و توانایی‌های جسمانی ورزشکاران را به چالش می‌کشد، بلکه روحیه رقابت و همکاری را نیز تقویت می‌کند. تداوم رشد و توسعه دو و میدانی در سراسر جهان نشان از اهمیت و جذابیت این ورزش در بین مردم دارد. برای علاقه‌مندان به این رشته، پیگیری مسابقات دو و میدانی در بازی‌های المپیک و دیگر مسابقات بین‌المللی می‌تواند تجربه‌ای هیجان‌انگیز و آموزنده باشد.