مسابقات BMX از شور و شوق موتوکراس در دهه ۱۹۶۰ در کالیفرنیا شکل گرفت. نوجوانان با دوچرخه‌های خود در مسیرهای موقتی به مسابقه می‌پرداختند. BMX به عنوان یک ورزش رسمی در اوایل دهه ۱۹۸۰ شناخته شد و در سال ۱۹۸۱ فدراسیون بین‌المللی BMX تاسیس شد. اولین مسابقات جهانی BMX در سال بعد برگزار شد و در سال ۱۹۹۳ این رشته ورزشی به اتحادیه دوچرخه‌سواری بین‌المللی (UCI) پیوست و اولین قدم برای حضور در المپیک برداشته شد.
قوانین مسابقات BMX
مسابقات BMX نسبت به دیگر رشته‌های دوچرخه‌سواری بسیار انفجاری‌تر است. در حالی که سایر رشته‌های دوچرخه‌سواری نیاز به استقامت طولانی مدت دارند، مسابقات BMX نیازمند انفجار انرژی در مدت زمان کوتاهی است. این مسابقات به صورت اسپریت و با حضور حداکثر هشت دوچرخه‌سوار برگزار می‌شود که در مسیری پر از پرش‌ها، گوشه‌های شیبدار و موانع به رقابت می‌پردازند. دوچرخه‌سواری که سریع‌ترین واکنش‌ها و سرعت بالاتری داشته باشد، برنده مسابقه خواهد بود.
دوچرخه‌سواران از دروازه‌ای در بالای تپه‌ای هشت متری شروع به حرکت می‌کنند و به مسیری ۴۰۰ متری وارد می‌شوند که سرعت آن‌ها به ۶۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. واکنش‌های سریع و قدرت انفجاری برای خروج از دروازه و حفظ پیشتازی تا خط پایان بسیار حیاتی است. مسابقه نهایی معمولاً نمایش هیجان‌انگیزی است که تماشاگران با نفس حبس شده آن را دنبال می‌کنند.
تاریخچه حضور در المپیک
در سال ۲۰۰۳، کمیته بین‌المللی المپیک، BMX را به عنوان یک ورزش المپیکی برای بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ پکن معرفی کرد. با وجود تاریخچه نسبتاً کوتاه این ورزش در المپیک، برخی از ورزشکاران در بازی‌ها به خوبی شناخته شده‌اند؛ مانند ماریانا پاجون (کلمبیا) که دو بار مدال طلای المپیک را کسب کرده است و نیک کیمن (هلند) که قهرمان المپیک توکیو ۲۰۲۰ و قهرمان جهان ۲۰۲۱ است. این دو ورزشکار از جمله محبوب‌ترین‌ها برای کسب مدال طلا در المپیک پاریس ۲۰۲۴ هستند.
نتیجه‌گیری
مسابقات BMX با تاریخچه‌ای جذاب و قوانین منحصر به فرد، یکی از هیجان‌انگیزترین رشته‌های ورزشی در المپیک است. از زمان ورود این رشته به بازی‌های المپیک، ورزشکاران برجسته‌ای توانسته‌اند تاریخ‌سازی کنند و این رشته ورزشی را به یکی از پرطرفدارترین مسابقات تبدیل کنند. آینده این رشته با حضور ورزشکاران توانمند و رقابت‌های نفس‌گیر، بسیار روشن به نظر می‌رسد.