اسون گوران اریکسون، مربی مشهور فوتبال، در سن ۷۶ سالگی پس از یک دوره مبارزه با سرطان دار فانی را وداع گفت. او که در اوایل سال جاری از ابتلای خود به بیماری سرطان لاعلاج خبر داده بود، اعلام کرد که تنها یک سال زمان برای زندگی دارد. اریکسون که بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ هدایت تیم ملی انگلیس را بر عهده داشت، در طول دوران حرفه‌ای خود تیم‌های مطرحی همچون منچسترسیتی، لسترسیتی و لاتزیو را نیز مربیگری کرد. آخرین حضور او در میدان، به عنوان مربی لیورپول لجندز در یک مسابقه خیریه بود.
پیام خانواده اریکسون پس از درگذشت وی
فرزندان اریکسون، لينا و يوهان، در بیانیه‌ای اعلام کردند: “پدرمان اسون گوران اریکسون صبح امروز در خانه‌اش در بیرکفورس واقع در خارج از شهر سونه به آرامی چشم از جهان فروبست. او به مدت طولانی با بیماری خود به شجاعت مبارزه کرد، اما در نهایت این مبارزه به پایان رسید.” آنها همچنین از تمامی دوستان و آشنایان در سوئد و سراسر جهان برای حمایت‌هایشان تشکر کردند و یادآور شدند که اریکسون در طول بیماری خود با استقبال و محبت بسیاری از طرفداران فوتبال در اروپا مواجه شده بود.
میراث فوتبالی اریکسون و تأثیر او در دنیای فوتبال
اریکسون در سال ۲۰۰۱ به عنوان اولین مربی غیر بریتانیایی به هدایت تیم ملی انگلیس منصوب شد و تیم را به مرحله یک‌چهارم نهایی سه تورنمنت مهم رساند. تیم او در جام جهانی ۲۰۰۲ توسط برزیل، قهرمان نهایی، حذف شد و در یورو ۲۰۰۴ و جام جهانی ۲۰۰۶ نیز در ضربات پنالتی مغلوب پرتغال شدند. با وجود اینکه نسل طلایی بازیکنان انگلیس، مانند دیوید بکام، استیون جرارد و وین رونی، موفق به کسب جام نشدند، اما اریکسون توانست رده‌بندی جهانی انگلیس را از رتبه ۱۷ به رتبه ۵ برساند و از لحاظ آماری یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ انگلیس محسوب شود.
موفقیت‌های اریکسون در سطح باشگاهی و بین‌المللی
در سطح باشگاهی، اریکسون تیم‌های بزرگی همچون بنفیکا، رم و لاتزیو را هدایت کرد و توانست موفقیت‌های بزرگی را کسب کند، از جمله سه عنوان قهرمانی لیگ با بنفیکا و یک قهرمانی سری آ با لاتزیو. او همچنین توانست چهار بار کوپا ایتالیا را با تیم‌های مختلف فتح کند. آخرین مأموریت او در فوتبال، مربیگری تیم لیورپول لجندز در یک بازی خیریه بود که آن را به عنوان یک آرزوی دیرینه برای خود تلقی می‌کرد.
واکنش‌ها به درگذشت اریکسون
پس از اعلام خبر درگذشت اریکسون، شاهزاده ویلیام، رئیس فدراسیون فوتبال انگلستان، او را به عنوان “یک جنتلمن واقعی در دنیای فوتبال” ستایش کرد. ارادت و احترام به اریکسون نه تنها در انگلیس، بلکه در سراسر اروپا و جهان مشاهده شد.
