گلف یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌های مدرن است که قواعد آن در سال 1744 در ادینبورگ، اسکاتلند تدوین شد. از آن زمان، این ورزش تحولات زیادی را تجربه کرده و امروزه بیش از 60 میلیون گلف‌باز و بیش از 30,000 زمین گلف در سراسر جهان وجود دارد. در این مقاله، به بررسی تاریخچه، قوانین و حضور گلف در بازی‌های المپیک خواهیم پرداخت.
بررسی مختصر قوانین گلف
گلف به‌طور کلی یک بازی ساده به نظر می‌رسد و اصول آن به وضوح در اولین قانون بازی بیان شده است: «بازی گلف شامل زدن توپ با یک چوب از زمین شروع بازی (تی) به داخل سوراخ با یک یا چند ضربه مطابق با قوانین است.»
استفاده از چوب‌های مختلف
بازیکنان بسته به فاصله از سوراخ و نوع سطح بازی، از چوب‌های مختلف استفاده می‌کنند. چوب‌های مختلف شامل:
-
چوب درایور:
برای ضربات بلند از تِی.
-
چوب‌های آهنی:
برای ضربات متوسط و نزدیک‌تر به سوراخ.
-
چوب‌های پات:
برای زدن توپ به داخل سوراخ.
فرمت بازی در المپیک
در بازی‌های المپیک، فرمت گلف به‌صورت استروک پلی (Stroke Play) است. در این فرمت، تعداد ضربات بازیکن برای تکمیل یک دوره 18 حفره‌ای که طی چهار روز بازی می‌شود، شمارش می‌شود. بازیکنی که کمترین تعداد ضربات را در پایان چهار دور به ثبت برساند، برنده مسابقات خواهد بود.
تاریخچه گلف در المپیک
پیش از بازی‌های المپیک ریو 2016، گلف تنها در دو دوره المپیک شرکت کرده بود: در سال‌های 1900 و 1904. این ورزش در بازی‌های المپیک ریو 2016 دوباره به برنامه المپیک بازگشت و همچنین در بازی‌های المپیک توکیو 2020 که در سال 2021 برگزار شد، به رقابت پرداخت.
گلف در المپیک
- 1900 و 1904: اولین حضور گلف در المپیک، که در آن زمان تنها مردان قادر به شرکت بودند.
- 2016: بازگشت گلف به المپیک بعد از بیش از یک قرن، با حضور بازیکنان مرد و زن.
- 2020: گلف دوباره به عنوان یک ورزش المپیکی در توکیو 2020 و در سال 2021 به رقابت پرداخت.
در نهایت، گلف با تاریخچه‌ای غنی و قوانین ساده، همچنان یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در سطح جهانی است. با بازگشت این ورزش به المپیک و محبوبیت روزافزون آن، انتظار می‌رود که گلف در آینده نیز جایگاه ویژه‌ای در عرصه ورزش‌های بین‌المللی داشته باشد.